សរសេរដោយ៖ យុទ្ធ
រក្សាសិទ្ធដោយទំព័រ៖ឲប្រលោមលោក+18គ្រប់យ៉ាងគឺដើម្បីសុភមង្គលមិត្តអ្នកអានHot Stories Novel
ដាវីដោយសារតែនាងជាស្រីស្អាត ដូច្នេះហើយទើបមានបុរសៗជាច្រើនតាមសុំស្នេហ៍ពីនាង
តែមិនដែរបានដូចបំណងឡើយ ព្រោះអីបុប្ផាមួយទងនេះមានម្ចាស់រួចទៅហើយ។ សង្សាររបស់ដាវីនាងនឹងនាងចាប់ផ្តើមស្គាល់គ្នាពីថ្នាក់ទី12មកម្លេះ
រហូតពេលនេះនាងកំពុងស្ថិតនៅឆ្នាំបញ្ចប់នៃសកវិទ្យាល័យមួយកន្លែងក្នុងទីក្រុងភ្នំពេញ។ចំណងស្នេហាក្មេងៗមួយគូរនេះវាបានហួសគន្លងប្រពៃណីជាញឹកញាប់ដោយក្ដីស្រលាញ់និងចង់សាកចង់ស្គាល់ផងនោះព្រោះពួកគេ
តែងតែណាត់គ្នាទៅរកក្ដីសុខ នៃកាមានៃសត្វលោកដែលមនុស្សយើងគ្រប់គ្នាគេចមិនរួច។សំលេងម៉ូតូមួយបានឌុបនិស្សិតស្រីម្នាក់យ៉ាងស្រស់សោភា
មុខមានមន្ដស្នេហ៍ ដៃជើងសរខ្ចី ហើយស្រឡូងៗ តែត្រគាកដូចជារីសាយបន្តិចហើយ នេះប្រហែលជាត្រូវច្រើនដងរបស់ម្ជុលពិសិដ្ឋដែរជាសង្សារនាង
ដែរគេកំពុងតែបើកម៉ូតូនេះហើយមើលទៅ។ក្រោយសំណង់អាគារដែរសាលាទើបតែសង់បន្ទប់ថ្មីៗតែមិនទាន់ហើយរួចរាល់នៅឡើយ
ក្បែរនោះមានដើមឈើធំតូចម្លប់ត្រឈៃ ជាទីកន្លែងល្អសម្រាប់គូស្នេហ៍មួយគូនេះ។កន្លែងនេះគឺមិនមែនកន្លែងលើកទីមួយទេដែរពួកគេមក
ជានិច្ចកាលនោះ ពួកគេតែងតែមកអង្គុយលេង ថើបអោបរឹតគ្នាយ៉ាងស្រើបស្រាល ទាំងលុកស្ទាបគ្នាគ្រប់គៀនកោះគ្មានចន្លោះ
វាសែនដុតរោលណាស់នៅពេលពួកគេធ្វើរឿងបែបនេះនៅខាងក្រៅ តែអ្នកដែរដុតរោលជាងនោះទៅទៀតនោះ
គឺកំលោះកម្មសំណង់ម្នាក់ជាឈ្មោះថា កុសល នាយសង្ហារគ្រាន់បើ តែដោយសារជីវភាពគ្រួសារនាងខំរកលុយដើម្បីផ្គប់ផ្គង់
និយាយពីនាយកុសល តែងតែលួចមើលគូស្នេហ៍មួយគូនោះ សារសងស្នេហា ព្រោះអាចមើលឃើញគេ ថើបគ្នា
រាវគ្នា យ៉ាងស្រៀវស្រាប ជាពិសេសនារីតូចម្នាក់ដែរស្លៀកឯកសណ្ឋានជានិស្សិតនោះតែម្នាក់ប៉ុណ្ណោះដែរ
ស្អាតហើយមុខសិចណាស់ មិនគួរណាអោយកំលោះម្នាក់នោះលុកលាន់តាមចិត្ត នាយតែងស្រមៃបើបាន
នាងមកដៃគេវិញមិនដឹងល្អយ៉ាងណាទេ ទោះស្លាប់ក៏សុខចិត្តដែរ
គេបន់អោយតែបានពួកគេមកអង្គុយញ៉ែគ្នានៅទីនោះអោយបានរាល់ថ្ងៃ ស្រួលដល់គេងបានឃើញទិដ្ឋភាពល្អៗតាមណឹងដែរ។ម្តងជាពីរដងកុសលបានត្រឹមលួចមើលពួកគេតាំងពីរថើបអោបគ្នា
កុសលតែងប្រាថ្នាចង់ឃើញពួកគេធើគ្នាពិតៗណាស់ តែដែលសោះ ប្រហែលគ្នាថ្ងៃនោះផងមិនដឹង។
ងាកមកគូស្នេហ៍មួយគូនេះវិញ អោបថើបគ្នា ដៃពិសិដ្ឋម្តងច្របាច់
ម្ដងរាវចូលក្នុងសំពត់តាមប្រលោះភ្លៅ តែពេលខ្លះត្រូវដាវី កៀសដៃគេចេញ ហើយពេលខ្លះទៀត
នាងក្តិចភ្លៅសង្សារ នឹងនិយាយសើចដាក់គ្នាយ៉ាងសប្បាយណាស់មើលទៅ។នោះណ! អោបថើបៗ
ហើយឈប់មើលឆ្វេងស្តាំ ដោយបាញ់ភ្នែកមើលឆ្ងាយៗ តែដូចស្ងាត់ ពិសេដ្ឋក៏និយាយទៅកាន់ដាវី
ឃើញនាងសើច ហើយប៊ូញមាត់គួរអោយខ្នាញ់ណាស់ កាយវិការបែបនេះកាន់តែធ្វើអោយកុសលខ្នាញ់ណាស់។
មើលពួកគេងថើបហើយរាវទៀតហើយ រំពេចនោះពិសិដ្ឋក៏ទាញដៃដាវីចូលក្នុងបន្ទប់អាគារមួយដែរមិនទាន់ធ្វើហើយនៅឡើយ។បេះដូចកុសលដែរកំពុងលួចមើល
ចាប់ផ្តើមលោតញាប់ៗ ហើយអរផង ភ័យផង នឹកថាតិចគេចូលទៅធ្វើអីៗគ្នានៅក្នុងណឹងទៅ។
កំលោះយើងដើរសសៀរៗរកទីតាំងមួយដែរអាចមើលឃើញរាល់សកម្មភាពរបស់ពួកគេ
ដែរធានាពួកគេមិនអាចឃើញខ្លួនបានឡើយ។ ចំណែកឯគូស្នេហ៍ទាំងពីថើប បឺតមាត់គ្នាយ៉ាងឆ្ងាញ់
បានបន្តិច ពិសិដ្ឋក៏៖
-អូនហា បងសុំមោណា ចង់ណាស់។
ដាវី៖-អូយ មិនកើតទេបង
ខ្លាចគេឃើញ។
បបូរមាត់ត្រូវសង្សារខ្លួនថើប
ហើយភ្លៅត្រូវគេរាវ ពិសិដ្ឋច្របាច់ដោះនាងពេញៗដៃ ធ្វើអោយស្រស់ស្រីស្រៀវស្រាបជាពន្លឹក
គេនៅតែទទូចសុំនាង គឺថាយកអោយទាល់តែបាន ដោយដឹងនិស្ស័យសង្សារខ្លួនហើយមើលទៅបានជាស្រីស្រស់នាងប្រកែករហូត។
-តែម្តងទេណា សុំមោអូន បងចង់ខ្លាំងណាស់
អូនមិនដឹងទេ។
-ងាប់ហើយ! ឡើងរឹងកំព្រឹស។
ពិសិដ្ឋចាប់ដៃដាវីយកទៅកាន់ខោរបស់គេដែរកំពុងតែប៉ោង។ដៃរបស់ពិសិដ្ឋចេះតែស្ទាបក្រោម
ច្របាច់លើ ហើយអង្វរសង្សារខ្លួនរហូត យូរទៅដាវីក៏មិនតបអីដែរ
គ្រាន់តែបិទភ្នែករងចាំការស្ទាបអង្អែលពីសង្សារខ្លួនតែប៉ុណោះ។ដោយតណ្ហាឡើងដែរហើយ
នាងក៏លោយពាក្យនិយាយ៖
-បងអត់ខ្លាចទេ ខ្លាចគេឃើញហា។
សំលេងនិយាយតិចៗ ដោយស្រៀវស្រើប។
-តែមួយភ្លេតទេណា។
ដូចដែរនាងគិត គឺថាមិនអាចគេចរួចឡើយ បានបន្តិចដាវីក៏ងក់ក្បាលបញ្ជក់ថា
នាងបើកភ្លើងខៀងអោយសង្សារនាងហើយ។
ចំណែកកុសលមើលពួកគេឡើងទុកខោដែរហើយ
គេចង់ណាស់មើលទៅ បានជាដៃម្ខាងអង្អែលៗ តិចៗពីលើ ខោក្រណាត់ចាស់រហែកខ្លះៗផងនោះ។ស្របពេលនោះគេស្ទើរតែខ្វាក់ភ្នែកព្រោះអី
ពិសិដ្ឋបានបើកឡេវអាវរបស់ដាវី ធ្វើអោយដាវីចេញដោះមូលក្លំ ឯដៃគេច្របាច់លេង
ហើយថើបលេងយ៉ាងឆ្ងាញ់ កត្តានេះកាន់តែធ្វើអោយកុសលស្ទើរតែហៀរទឹកទៅហើយ
គេមិនដែលបានឃើញចឹងៗទេ គេចាប់អារម្មណ៏នាងពិតជាមិនខុសមែន នាងស្អាតណាស់
មើលសាច់ដោះឡើងខ្ចី នេះគ្រាន់តែមើលពីចំណាយផង បើនៅជិតវិញ គេប៉ងថើបអោយណាណីម្តង។ក្ដីស្រមៃបានតែស្រមៃ
តែអ្នកថើបពិតគឺជាពិសិដ្ឋទៅវិញទេ គេថើបផង បឺតជញ្ជក់យ៉ាងផ្អែមមាត់
ស្របពេលដៃគេក៏រាវសើយសំពត់ឡើងដល់គល់ភ្លៅ ជើងស្រឡូនរបស់កណ្យាណីនៅកណ្តាលវាល សាច់ភ្លៅសរដូចបណ្តូលចេក
ព្រោះអើយ កុសលពិតជាសំណាងណាស់ដែរបានឃើញបែបនេះ តែពិសិដ្ឋឯនោះទេដែររឹតតែសំណាងទៅទៀត។
-ដោះអូនក្រអូបណាស់ដាវី។
ស្រស់ស្រីមិនតប បានត្រឹមម្ហប់បើកមាត់តិចៗប្រហែលស្រៀវ
ដោយសារក៏ថើបនិងរាវរបស់សង្សារទាំងបិទភ្នែក។
រំពេចនោះឃើញគេទាញដៃដាវីទៅតុចាស់មួយដែរគេទុកនៅក្នុងបន្ទប់ទើបធ្វើថ្មីនោះ
ហើយក៏ផ្តួលនាងថ្នមៗ ចំណែកដាវីមិនប្រកែកខ្លាចឈឺរឺប្រលាក់ខ្នងទេ ហើយញឹមៗដាក់ពិសិដ្ឋ
រំពេចនោះនាងក៏បិទភ្នែកខាំមាត់ដូចស្រៀវណាស់ចឹង អូ!ចឹងតើស
ព្រោះដៃរបស់ពិសិដ្ឋអង្អែលចូលប្រលោះភ្លៅនឹងរាវចូលជាយនៃជើងស្លីបតូច។ចំណែកកុសលខំចំអើតមើលគេទាំងក្ដីចង់លើសប្រមាណ
បានត្រឹមប្រើដៃ។ព្រះអើយ គេជ្រមុជក្បាលចូលប្រលោះភ្លៅនាងហើយ ថើបបឺត ជញ្ជក់
បានបន្តិចប្រហែលខ្លាចយូរមានគេទាន់ កុំអោយយូរការ ហើយចង់ខ្លាំងផងនោះ គេក៏រូតខោរបស់គេ
បញ្ចេញនាគបាសឆ្កឹល ហើយទ្រប់ពីលើដាវីយកតែម្តង។ ដោយមិនបានអោយនាងបៀមលួងលោមវានាគគេដូចសព្វដងឡើយ
ដោយតណ្ហាឃ្លានធ្វើសង្សារពេក ធ្វើអោយពិសិដ្ឋស៊កទាំងមិនបានប្រាប់នាង។
-អូយ អឺម បងសិទ្ធ អឺម… ។
ស្រីស្រស់យើងភ្ញាក់ព្រឺត នៅពេលសង្សារដោតម្ជុលមកក្នុងខ្លួនដោយមិនបានប្រាប់បែបនេះ
តែបានបន្តិចក៏ដង្ហើមខ្យល់ដាច់ៗ ដៃស្រឡូងៗខំអោបករសង្សារខ្លួន។កុសលខួរក្បាលរបស់គេ ចង់ហោះហើរហើយ
នៅពេលបានឃើញគេធើគ្នាបែបនេះ ហើយឃើញដាវីថ្ងូរអោយរអឹក ហាមាត់ស្របពេលពិសិដ្ឋបុកនាងម្តងៗ។
មើលទៅពិសិដ្ឋបុកផង សើចដាក់ដាវីយ៉ាងសប្បាយ គេសំលឹងមុខសង្សារដែរកំពុងថ្ងូរ
ស្រីស្រីយើងមុខអោយក្រហមងាំងឈាមកក់ដោយតណ្ហា ព្រោះត្រូវសង្សារលេងម្ជុលធំបុកដោតយ៉ាងដូច្នេះ។
ឯនាយកុសលប្រហែលទ្រាំលែងបានហើយ
ដាក់នាគចេញមកសាប់ប្រឆឹកលេង មើលទៅគេឡើងដូចមនុស្សឆ្កួតចឹង។
បានបន្តិចកុសលឃើញពិសិដ្ឋឈប់សាប់នាង ហើយសើច
ប្រហែលជាគេចេញហើយមើលទៅ ទើបគេក៏ដកខ្លួនចេញមកវិញ បន្តិចមកឃើញដាវីក្រោកឡើងចំកោងបន្តិច
រួចយកក្រដាសជូតមាត់ដែលនៅក្នុងកាបូបរបស់នាង ស្របដែលដាវីកន្ធែកជើងបែបនេះ ធ្វើអោយកុសល
ឃើញយ៉ាងច្បាស់ នោះគឺល្អាងឡើងប៉ោងធំ ដែលរោមយ៉ាងស្រស់ដូចស្មៅខ្ចី ដោយសារតែម្ចាស់របស់វាបានកាត់តំរឹមយ៉ាងស្អាតជាប្រចាំហើយមើលទៅ
នាងអោនជូត ព្រម ទាំងនិយាយអីមិនទៅកាន់ពិសិដ្ឋ ធ្វើអោយនាយកុសលស្ទះអារម្មណ៍
នាគរាជខឹងស្ទើរចេញទឹក បែរជាមិនអាចចេញបាន តើអ្នកណាយល់អារម្មណ៍មួយនេះ។បានបន្តិចគូសង្សារមួយគូនោះក៏ចេញពីកន្លែងប្រយុទ្ធ
ហើយចាកចេញទៅ បន្សល់អោយកុសលនៅម្នាក់អែង។ ភ្នែកនាយនៅតែបន្តតាមដានរហូតពួកគេចេញទៅបាត់
ហើយនាយយើងក៏ដើរយ៉ាងរហ័យទៅ កន្លែងតុដែរដាវីនិងពិសិដ្ឋធ្វើរឿងអំបាញ់មិញនេះ
នាយឃើញរោមខ្មៅៗជ្រុះប៉ុន្មានសសៃ ហើយក្រដាសមួយដុំ ដែលដាវីជូតប្រដាប់ភេទអំបាញ់មិញ ឃើញមានដោយរោមខ្លះៗផង
នាយយើងឈោងដៃកាន់រោមនោះ ដែលបញ្ចាក់បានថាជារោមរបស់ដាវី កំលោះសើចតែម្នាក់ឯង
មិនដឹងថានឹករឿងអីទេអាគាត់ណឹងហេហេ។លោកអើយជួយផង
ដៃម្ខាងកាន់ប្រឆឹកនាគរាជឡើងធំហើយវែងព្រមទាំងខ្មៅព្រិល គេនៅក្នុងបន្ទប់ទឹក
ហើយដៃម្ខាងទៀតកាន់ក្រដាសជូនមាត់មួយដុំ ដែរដាវីបានជូតល្អាងស្នេហ៍នាងអំបាញ់មិញ នេះ
តាមពិតកុសលរើសវាយកមកនេះ គឺដើម្បីធ្វើបែបនេះសោះ នាយប្រឆឹកឡើងរឹងដូចដែក
ហើយហិតក្រដាស់នោះ ថាដូចបានស្គាល់ក្លិនប្រដាប់ស្នេហ៍របស់ដាវី។
-ដាវីក្ដួយអូនមានក្លិនល្អណាស់ បងទ្រាំមិនបានទេ
បងចង់ចុយ។
មើលទៅនាយយើង បិទភ្នែកចំណែកដៃវិញ កាន់នាគដ៏ខ្មៅហើយធំវែង
ព្រមទាំងសាប់ ស្រមៃថាបងនែបនិត្យជាមួយដាវី។
-អាស អូយអឺម ស៊ឹត ដាវីៗ ក្ដួយអូនចុយស្រួលណាស់ អូយ
បងទ្រាំមិនបានទេ បងចេញទឹកក្ដដាក់ហើយណា អាស ………..
ផ្ទាំងជញ្ជាំងប្រលាក់ពេញហើយទឹកអំរិតរបស់កុសល
នាយក៏បានលាងសំអាត ហើយចេញមកវិញទាំងញញឹមហើយទៅធ្វើការដូចធម្មតា
ដែរគ្មានអ្នកណាចាប់អារម្មណ៍ឡើយ។
………………
…………………………
…………………………………….ពេលវេលាចេះតែកន្លង មួយថ្ងៃ ពីថ្ងៃ មួយអាទិត្យ
ពីរអាទិត្យ កុសលសែនចំបែង ព្រោះមិនបានឃើញដាវីនិងសង្សារនាងមកទីនេះទៀតទេ
កុសលនឹកដាវីស្ទើរឆ្កួតទៅហើយ នាយដឹងថាគេបានស្រលាញ់នាងដោយមិនដឹងខ្លួន។
រហូតពេលមួយប្រហែល1ខែជាងដែរកុសល បានឃើញដាវី នាយសប្បាយចិត្តណាស់
តែមើលទៅទឹកមុខនាងហាក់មិនសប្បាយចិត្តសោះ ទឹកមុខនារីក្នុងក្ដីស្រមៃរបស់គេ
ស្រពោនគួរអោយអាណិតអាសូរ នាងអង្គុយម្នាក់អែង នៅលើបង់អង្គុយនៅបន្ទប់ដែរសាងសងមិនទាន់ហើយនោះ។
តាមពិតទៅដោយសារតែនាងនិងសង្សារមិនបានមកទីនេះ
ព្រោះថានាងបានបែកជាមួយពិសិដ្ឋដោយសារគេមានស្រីផ្សេង ហើយក្បត់ចិត្ដនាង។
នាងមកទីនេះហាក់នឹកអនុស្សាដែរតែងអង្គុយសារសងជាមួយពិសិដ្ឋ នាងមិនសូវមានមិត្តច្រើនទេ
ព្រោះតាំងពីដើមមកនាងដើរតែជាមួយសង្សារ ចឹងនាងសែនឯការណាស់។
វាជាថ្ងៃទីបីហើយដែរកុសលឃើញដាវីមកអង្គុយលេងតែម្នាក់ឯងនៅសាលាដែរសាងសងនោះ
ដូចសព្វដង ប្រហែល1ម៉ោងអីណឹងនាងចាកចេញទៅវិញហើយ ព្រោះកុសលតែងតែតាមដានកាយវិការរបស់ដាវីជានិច្ច
នាងមកទីនេះមើលសៀវភៅ ម្តងអង្គុយចុចទូរសព្ទ ដូចថ្ងៃមុនទៀតហើយ គឺនាងមកអង្គុយម្នាក់ឯង
ដោយក្ដីចង់ស្គាល់ ហើយនិយាយលេងជាមួយនឹងនាងផង ទោះខ្លួនក្រ មើលទៅមិនសង្ហារ ខោអាវមិនសូវស៊ីវិល័យ
ពេញនិយមដូចពិសិដ្ឋក៏ដោយ ក៏កុសលសំរេចចិត្តហើយ ថា នឹងក្លាហានដើម្បីទៅសន្ទនាជាមួយដាវីអោយទាល់តែបាន
មិនអន់ដែរណឹងក្នុងវ័យ26ឆ្នាំពេញកំលាំង ខុសអីស្រីស្រស់ដាវីទើបតែ22ឆ្នាំ។និយាយពីកុសលកាលនៅស្រុក
មានក្រមុំៗជាច្រើនតែងសំលឹងមើលកុសលដោយក្ដីអៀន ព្រោះគេមានរូបរាងខ្ពស់ស្រលះ
ជញ្ជើមក្រាស់ៗ សំបុរស្រអែម ដៃជើងជាមនុស្សមានកំលាំង សើចស្រស់ តែដោយសារធ្វើការសំណង់ធ្វើអោយគេមើលទៅរាងមិនសូវស្អាតបាតបន្តិច
តែបន្ទាប់ពីតែងខ្លួនហើយវិញ ពិសិដ្ឋមិនសង្ហារដូចគេទេ ថ្ងៃនេះគេសំអាតកាយយ៉ាងស្អាត
ហើយស្លៀកខោអាវណាដែរថ្មីជាងសព្វមួយដង ដោយបានត្រៀមរួចហើយគេក៏ធ្វើជាដើរកាត់
ហើយចូលសួរដាវី។
- ប្អូនមានរឿងអីណឹង
បានជាមកអង្គុយតែម្នាក់អែង?
ដាវីមិនតបជាមួយកំលោះយើងទេ ហាក់ដូចជាសំលេងសួរនេះ
គ្មានឥទ្ធិពលអ្វីអោយនាងលឺ តែកុសលនៅតែបន្តសួរទៀត៖
- ប្អូនមានបញ្ហាអី មែនទេ?
នាងមិនតប តែបែបជាយំទៅវិញ ។
-អុញ! ម៉េចយំចឹង កុំយំអីប្អូនស្រី ។
កំលោះឈរក្បែរដើមឈើធំដែរនៅក្បែរបង់អង្គុយនោះ
នាយមិនហ៊ានចូលជិតនាងទេ ព្រោះមិនសម នាងមិនតបសោះ តែកំលោះកុសលនៅតែបន្តនិយាយជាហូរហែរ។
-ប្អូនអើយក្នុងលោក
គ្មានអ្នកណាមួយដែរថាគ្មានទុក្ខលំបាកនោះទេ គ្រប់រឿងហេតុកើតឡើង តែងតែមានមករួចហើយនេះជាវាសនា
កើតមកជាមនុស្សចឹងហើយប្អូនស្រី។
ស្រីស្រស់យើងនៅតែមិនតបដែរ
តែនាយយើងបានមកអង្គុយជ្រុងម្ខាងនៃបង់ ធ្វើអោយដាវីក៏រំកិលទៅអោយឆ្ងាយពីនាយ។
-តាមពិតទៅ ជីវិតបើយើងរកអ្វីដែរល្អសម្រាប់ខ្លួនឯង
ហើយខំអោយអស់ពីលទ្ធភាពនោះ វាប្រាកដជាទទួលលទ្ធផលល្អហើយ កុំគិតច្រើនអី។
សេចក្ដីព្យាយាមគង់បានសំរេច
រំពេចនោះនាងក៏តបតិចៗថា៖
-ចាស!
និយាយហើយហាក់បាត់ភាពយំសោកបន្តិច បានបន្តិចនាងក៏មើលទូរសព្ទដៃ
ប្រហែលដល់ម៉ោងចូលរៀនរឺដល់ម៉ោងនាងទៅផ្ទះហើយ ព្រោះនាងបានទាញកាបូបដៃនាង ហើយដើរចេញទៅបាត់
បន្សល់ទុកអោយកំលោះយើងនៅម្នាក់ឯងទៀតហើយ។ ថ្ងៃបន្ទាប់មក
នាងក៏មកទីនោះទៀត ដូចដឹងហើយ គឺថាកំលោះកុសលក៏ទៅក្បែរនាង ដើម្បីបាននិយាយជាមួយនាងទៀត លើកនេះដាវីមើលទៅដូចស្រស់ស្រាយបន្តិច
ហើយលើកទូរសព្ទដៃចុច លេងស្អីមិនដឹង ប្រហែលជាហ្គេមរឺរឿងកំប្លែង ព្រោះឃើញនាងសើចខ្លះៗ។
-
ខ្ញុំសុំអង្គុយក្បែរផងបានទេ?
ដាវីងើយមើលមុខម្ចាស់សំលេង
ឃើញកំលោះយើង ហើយក៏ញញឹមរាក់ទាក់ដាក់។
-ចាស!អង្គុយបាន។
-មិនស្អប់ខ្ពើមខ្ញុំទេ?
-អូ!អត់ផង មនុស្សដូចតែគ្នាម៉េចត្រូវស្អប់ខ្ពើម?
ដាវីនិយាយទៅកាន់កំលោះជាកម្មករសំណង់គឺកុសល៖
-ខ្ញុំគិតថា
ក្មេងៗសម័យនេះ ឃើញអ្នកក្រ ហើយធ្វើការសំណង់ដូចខ្ញុំ គេមិនអោយអង្គុយក្បែរ។
-ចុះបើដឹងចឹង
ថ្ងៃមុនចាំបាច់មកនិយាយក្បែរខ្ញុំធ្វើអីចុះ?
-ហើយនៅចាំខ្ញុំដែរ?
ដាវីសើចតិច
ហើយចុចទូរសព្ទបន្ត ព្រមទាំងនិយាយ៖
-មនុស្សយើងម្នាក់ៗកើតមកតែងមានចំណុចល្អៗរៀងខ្លួន
ហើយមួយវិញទៀតកើតមកមិនថាក្រ មិនថាមាន បើគ្រាន់តែរាប់អានគ្នានោះគ្មានបញ្ហានោះទេ។
-មែនហើយប្អូន
បងក៏គិតចឹងដែរ រឿងខ្លះដោយសារចិត្តចង់ជួយគ្រួសារ ទើបការងារអីក៏ធ្វើអោយតែបានលុយខ្លះ
គ្រាន់ជួយម្តាយ ឪពុកនៅឯស្រុក។
………………..ពេលវេលាចេះតែកន្លង
ក្រោមដើមអំពិលទឹកបារាំងមានម្លប់ត្រជាក់ ដែលមានបង់មួយផងនោះ អោយតែដល់ពេលថ្ងៃត្រង់ គឺតែងតែឃើញ
កម្មករសំណង់ម្នាក់ និងនិស្សិតស្រីស្រស់សោភាម្នាក់និយាយពីនេះពីនោះ
ហើយពេលខ្លះសើចយ៉ាងសប្បាយទៀតផង។
…….ធ្មិចបើកៗ1ខែក៏កន្លងផុតទៅ
ទំនាក់ទំនងរបស់ពួកគេក៏កាន់តែល្អ ដោយដាវីគិតថានាងមានមនុស្សអាចនិយាយគ្នាលេង
ហើយចេះកំប្លែង ដូចជាបងប្រុសល្អម្នាក់ទៀតផង។
ថ្ងៃត្រង់ក្តៅហែង
ដាវីមកអង្គុយដូចធម្មតា ចិត្តមិនសប្បាយសោះ នេត្រាសំលេងឆ្វេងស្តាំ
ហាក់បាត់អ្វីម្យ៉ាង តាមពិតគឺចិត្តនាងកំពុងតែនឹកភ្លកទៅរកកុសល
ដែរតែងតែនិយាយគ្នាលេងរហូត។
-មកយូរហើយរឺ?
ដាវីងាកមើលម្ចាស់សំលេងហើយ
ក៏បញ្ចេញស្នាមញញឹមតប៖
-ចាស!
មួយសន្ទុះដែរហើយ។
-មកស្ទើរតែមិនទាន់
ព្រោះទៅទិញឥវ៉ាន់អោយមេអំបាញ់មិញ។
ដាវីនឹកក្នុងចិត្តថា
ចឹងតើសបានជាមិនឃើញ។ជាធម្មតានៅម៉ោងបាយថ្ងៃត្រង់ កម្មករទាំងអស់តែងទៅរកបាយ
ហើយកំលោះកុសលតែងតែបាយមុនគេ ជួនថាទៅបាយផ្ទះ(ផ្ទះអ៊ុំគេនៅភ្នំពេញ) ជាងនេះអោយតែដល់ម៉ោងទំលាប់ដាវីមក
គេតែងតែមកស្កាត់រកជួបនាង ដោយលេសនេះ លេសនោះជាមួយមេការដ្ឋាន ហេហេ។
ដាវីនាងមុខមិនសូវសប្បាយចិត្តក៏កុសលសួរ៖
-មានរឿងអីណឹងអូន?
កុសលតែងហៅនាងថាប្អូនស្រី
រឺអូនស្រី។នាងមិនសប្បាយចិត្តព្រោះអីថា បន្ទាប់ពីរៀនចប់ហើយគឺម៉ាក់ប៉ារបស់នាង នឹងអោយនាងរៀបការជាមួយមនុស្សដែរនាងមិនស្រលាញ់
ទើបនាងពិបាកចិត្ត មើលទៅមុខយ៉ាងស្រពោនរបស់នាង កុសលក៏និយាយលោមនាង៖
-ពួកគាត់គិតដល់កូន គាត់ចង់អោយកូនមានអនាគតល្អ
ប្រហែលគាត់ឃើញបុរសនោះល្អក៏ថាបាន។
-តែខ្ញុំមិនបានស្រលាញ់គេទេ។
-គ្មានម្តាយឪពុកណាចង់ឃើញកូនពិបាកនោះទេ
ជឿខ្ញុំទៅ។
ដាវីងាកមុខចេញហើយ
ហាក់ចង់យំម៉េចមិនដឹងទេ។ ដោយឪកាសល្អ ផង មើលទៅនាងក៏មានចិត្តលើខ្លួនដែរ កុសលក៏និយាយ៖
-ដាវីខ្ញុំមានរឿងមួយចង់និយាយប្រាប់
តែដាវីកុំខឹងខ្ញុំណា។
និយាយផង
សំលឹងនាងពីក្រោយ ព្រោះពេលនេះនាងបែបមុខចេញ។
-អឺ… ចុះបើខ្ញុំមានចិត្តស្រលាញ់ដាវី តើដាវីគិតបែបណា?កុំខឹងខ្ញុំណា?
ដាវីនាងលឺហើយមិននិយាយហើយគ្រាន់តែញញឹមបែបមុខចេញ។
-ដាវី ដាវីឈប់សិន?
កុសលហៅដាវី
ព្រោះពេលនោះគ្រាន់តែនាយនិយាយថានាយស្រលាញ់នាង នាងក៏យកកាបូបហើយដើរចេញទៅបាត់។
……………….ប៉ុន្មានថ្ងៃនេះ
កុសលមិនបានឃើញដាវីទៀតទេ គេគិតថា នាងប្រហែលជាស្អប់ខ្លួន ហើយខឹងគេហើយ ព្រោះនាងគ្រាន់តែចង់រាប់អានរូបគេគិតត្រឹមជាបងប្រុសប៉ុណ្ណោះ
តែខ្លួនគេបែរជាគេគិតផ្តេសផ្តាសទៅលើនាងទៅវិញ។
………….បីថ្ងៃក្រោយមក ……………..
ដាវីក៏មកកន្លែងដដែល
បានបន្តិចក៏លេចមុខកំលោះកុសលភ្លាមដែរ។ សម្លេងកំលោះបន្លឺឡើង៖
-អូ!ដាវី
ខ្ញុំនឹកថាលែងបានជួបមុខនាងទៀតហើយ? កុំខឹងនឹងខ្ញុំអីណា ខ្ញុំពិតជាស្រលាញ់នាងមែន
ខ្ញុំអរគុណណាស់ដែរបានរាប់អានខ្ញុំ ទោះដាវីមិនស្រលាញ់ខ្ញុំវិញក៏ខ្ញុំមិនអន់ចិត្តអីដែរ
យើងគ្រាន់តែនិយាយរឿងសប្បាយចិត្ត និងមិនសប្បាយចិត្តដូចពេលមុនៗទៅហើយហើយ។
នាយកុសលនិយាយទាំងសើចដាក់ទៅកាន់ដាវី
ដែលកំពុងសើចតិចៗដែរ ពេលលឺនាយនិយាយបែបនេះ។ដាវីនាងអៀនបែបមុខចេញ
មិនដឹងថាត្រូវនិយាយយ៉ាងម៉េចទេ នាងសើចញឹមៗហាក់សប្បាយប្លែកធម្មតា។ឃើញដូចនេះកំលោះកុសលកាត់យល់ភ្លាមថា
ដាវីជានារីដែលសុភាព មិនសូវចេះមាត់ទេ នាយនឹកឃើញកាលដែរពិសិដ្ឋលួងលោមនាងនៅទីនេះ
គឺនាងតែបែបមុខចេញពីសង្សារដូចច្នោះដែរ ចឹងប្រហែលនាងមានចិត្តមកលើខ្លួនដែរហើយ
បានជានាងសើចតិចៗបើមុខចេញបែបនេះ។
-ពិតមែនណា បើនិយាយទៅ
ខ្ញុំខ្មាសដាវីណាស់ ដឹងទេរាល់យប់ខ្ញុំតែងតែស្រមៃថាបានក្បែរដាវី
ពេញដោយក្តីប្រាថ្នាចង់ក្បែរដាវីជានិច្ច។
ស្រាប់តែពេលនោះដាវីក៏ក្រោកឡើងក្រូស…….. ដោយសារការក្រោករបស់នាង ក៏បានធ្វើអោយកុសលទៅអោបពីក្រោយ
ព្រោះរាល់ដងអោយតែនាងក្រោក នាងទៅបាត់ចោលគេហើយ នាងមិននិយាយអីទាំងអស់
ពេលនេះនាងមិនអាចទៅ ចោលគេបានទៀតទេ។
-កុំទាន់ទៅបានទេ?
ខ្ញុំចង់ក្បែរនាងអោយបានយូរបន្តិច។
តាមពិតទៅដាវីនាងរៀបចំសំពត់នាងអោយរៀបរយបន្តិចសោះ
ស្រាប់តែគេមកអោបនាង ព្រោះថាថ្ងៃនេះនាងស្លៀកសំពត់បែបនិស្សិត
ត្រឹមជង្គង់និងអាវពណ៌ខៀវស្រាល សាច់នាងនៅតែសរដូចបណ្តូលចេកដដែល
ចឹងហើយបានជាធ្វើអោយកុសល នៅក្បែរនាងម្តងតែងមានអារម្មណ៏ ហើយរាល់ថ្ងៃកុសលតែងប្រៃដៃនឹកដល់នាងរហូត។
សមពេលនេះត្រូវដៃដ៏ធំមោអោបពីក្រោយបែបនេះ ធ្វើអោយនាងនិយាយមិនចេញ។
-មើរលែងខ្ញុំ
ខ្ញុំគ្រាន់តែងើបលេងមួយភ្លេតតើស។
-ទេ! ខ្ញុំមិនលែងទេ
ខ្ញុំសុំអោបមួយភ្លេតទៀតមកណា។
ក្លិនខ្លួនរបស់ដាវី
បានជះមកប៉ះច្រមុះកុសល វាកាន់តែធ្វើអោយកំលោះយើង មានភាព លង់លក់ក្នុងភ្លើងតណ្ហាយ៉ាងខ្លាំង
មើលទៅដំបងគេក្នុងខោចាប់ផ្តើមកំរើកឡើងបន្តិចម្តងៗ ឡើងរឹងបាត់ទៅហើយ ក្នុងកាយវិការអោបពីក្រោយបែបនេះ
ក៏ធ្វើអោយដំបងរបស់គេ ទល់គូទរបស់ដាវីតិចៗ មើលទៅឡើងទាក់ទាញ មិនដឹងថាដាវីដឹងរឺអត់ទេថា
នាគរាជរបស់កុសលកំពុងញល់គូទនាងពីក្រៅសំពត់ គ្រាន់តែនាងរើតិចៗ
តែរើខ្លាំងរឺតិចក៏មិនរួចដែរ បើដៃកំលោះយើងធំរឹងមាំម្លឹងៗ។អោបស្រីស្រស់ហើយ
ប្រលំថើបសក់នាង ហើយនិយាយលួងលោមថា ស្រលាញ់ទៀត។
-ដាវី
ខ្ញុំពិតជាស្រលាញ់អូនណាស់ អូនចិត្តល្អ មិនប្រកាន់ច្រើន
ជាប្រភេទមនុស្សដែរបងចង់រកក្នុងមួយជីវិតបងនេះ អូនសែនល្អពេកហើយដាវី ទាំងស្អាត ទាំងចិត្តល្អ
ហើយមានចំណេះដឹងទៀត។
ពាក្យលួងលោមមួយឃ្លាៗកាន់តែធ្វើអោយដាវីបាក់ចិត្ត
ព្រោះច្រមុះគេក៏នៅមិនស្ងៀមដែរ ថើបគុំត្រចៀកនាង ហើយនិយាយតិចៗធ្វើអោយនាងរសើបណាស់
ឡើងប៉ះរោម។ ថើបតិចៗបណ្តើរហើយដៃម្ខាងចាប់ដៃដាវី ហើយស្រាក់ដៃចូលគ្នាបណ្តើរឡើងស្វីត។
-ជឿបងទៅដាវី
បងមិនអាចរស់ដោយគ្មានអូនបានទេ។
អី!យ៉ាស
កុសលលួងលោម កាន់ដៃដាវី ថើបគុំត្រចៀកនាងទៀត សង្ស័យចង់អោយនាងមានអារម្មណ៏ហើយមើលទៅ។
-មើលលែងមើល!
រសើបណាស់។
ដាវីនាងរើប្រកែក…..
កាយវិការគេចពីច្រមុះរបស់កុសលពីសំណាក់ស្រីស្រស់យើង
វាពិតជាគួរអោយទាក់ភ្នែកណាស់។
-ដាវីអូន
បងអត់ទ្រាំមិនបាននឹងសម្រស់អូនទេ បងពិបាកទ្រាំនឹងរូបរាងដ៏សែន សិចស៊ីរបស់អូនណាស់។
និយាយផង
ដៃរាវមកខាងមុខផង ដើម្បីមកកន្លែងកូនភ្នំពីរ ហើយថែមទាំងថើបស្រីស្រស់យើងទៀត។
-ដាវី!
តើអូនផ្តល់ឪកាសអោយបងម្ដងបានទេ?
ដាវីបិទភ្នែកដោយភាពស្រៀវស្រើបនៃការលួងលោមរបស់កុសល
មើលទៅនាងក៏មានអារម្មណ៏ដែរ។ សាកគិតទៅមើល ចាប់តាំងពីបែកជាមួយពិសិដ្ឋមក វាចូលបួន
ខែហើយ។ នាងមិនមានអ្នកលួងលោមលើខ្លួនប្រាណបែបនេះទេ
ព្រោះនាងមិនសូវនិយាយជាមួយអ្នកដទៃច្រើន ដោយមានអារម្មណ៏ចឹងផង
នាងក៏តបតិចៗដោយតាមអារម្មណ៍ថា៖
-តើផ្តល់ឪកាសអីទៅ
អូយ!មើល រសើបណាស់?
គ្រាន់តែលឺភ្លាម
កំលោះតបភ្លេត។
-អោយបងបានថ្នាក់ថ្នមអូន
ដោយក្ដីស្រលាញ់នោះអី។
ថាបណ្តើរដៃគេហ៊ានណាស់
ចាប់អង្អែលដោះនាងពីក្រៅបណ្តើរ តែនាងមិនបានថាអីទេ។ បានបន្តិចកំលោះយើងក៏បាន
ទាញនាងមកហើយថើបថ្ពាល់ឡើងក្រអូបឈ្ងុយពេញច្រមុះ។
-ក្រអូបណាស់អូន។
ដាវីបិទភ្នែកមិនហ៊ានមាត់អីទេ
ត្រឹមបែបមុខអោយគេថើបតាមដែរគេចង់ រហូតដល់គេយកបបូរមាត់មកផ្អឹបនឹងបបូរមាត់នាង
រួចគេថើបលិទ្ធអណ្តាតលើបបូរមាត់នាងទៀត។ ដោយមិនអាចអត់ទ្រាំនឹងក៏លេងបែបនេះដាក់នាង នាងក៏លៀនអណ្តាតទៅរកអណ្តាត
របស់កុសលវិញ
កុសលបេះដូងស្ទើរហោះ ហើយស្តី៖
-មាត់អូនផ្អែមណាស់។
-មែនហ?
-បាទ
បងចង់ថើបរហូតបានទេ?
ដាវីមិនមាត់
ហើយពួកគេក៏ថើបគ្នាបន្ដទៀត នៅពេលថើបមាត់ទល់មាត់បែបនេះ ខាងមុខរបស់គេទាំងពីរនាក់ក៏ទល់គ្នាដូចចង់ថើបគ្នាដែរ
មើលទៅដំបងរបស់កុសលអោយរឹងកំព្រឹស ទល់ទៅបុកខ្ទក់ៗលើល្អាងស្នេហ៍របស់ដាវី។ឃើញកំលោះកុសលស្លៀកខោចាស់បន្តិចហើយអាវមិនជាថ្មីណាស់ណាទេ
តែគេមិនអោយស្អុយដែរ កំពុងតែអោបញាល់ល្វែងក្រោមរបស់គេ
ទៅលើនិស្សិតស្រីម្នាក់ឡើងស្រស់ស្អាត
ជើងស្រឡូនៗសាច់កំភួនជើងឡើងសរខ្ចី សក់ខ្មៅយង់ទំលាក់ដល់ត្រឹមចង្កេះសែនសិចស៊ីអ្វីម្លេះទេ។
ដោយឃើញថាដាវីបើកភ្លើងខៀវហើយ
អស់ពីញាល់ខាងក្រោមកុសល
ក៏យកដៃគេទៅស្ទាបលើសំពត់របស់ដាវីពីក្រៅ
ហើយលេងរុកទៅថ្នមៗ ធ្វើអោយដាវីនាងក៏អែនថយក្រោយតិចៗព្រោះនាងភ្ញាក់ ដៃគេបានស្ទាបល្អាងស្នេហ៍នាងពីក្រៅឡើងកាអូកៗ
ប៉ោងណាស់ ប្រហែលខានមានអ្នកស្តារយូរហើយមើលទៅ។
-បងទ្រាំលែងបានហើយដាវី
សុំមកតាមបងមោ។
-ទៅណា?
គេទាញដៃដាវី
នាងតាមមិនប្រកែក គ្រាន់តែសួរហើយទៅតាមគេដដែល ទាំងមិនភ្លេចយកកាបូបដៃទៅជាមួយផងនោះ។ដើម្បីកុំអោយដាច់អារម្មណ៏កុសលដឹងណាស់
គេមិនបានចូលទៅបន្ទប់ដែរនាងហើយសង្សារនាងធ្លាប់ចូលទេ គេបានទាញនាងទៅបន្ទប់ផ្សេង
នៅជាន់ទីពីរ ដើម្បីធានាថាគ្មានអ្នកមកទាន់
រឺអាចលួចមើលដូចកាលគេលួចមើលនាងពីពេលមុនដែរ។
_គ្មានអ្នកឃើញយើងទេដាវីអូន
បងស្រលាញ់អូនស្ទើរលេបហើយណាដឹងទេ។
ដាវីគិតថាមែនហើយដូចគេថាមែន
ស្របពេលនោះកុសលក៏ទាញកាបូបនាងទៅដាក់លើតុម្ខាង ហើយចូលមកថើបនាងដោយភ្លើងតណ្ហាក្តៅគគុក
ដាវីក៏មិនអន់ដែរថើបលិទ្ធអណ្តាត តបតវិញដោយមិនបានបញ្ជារពីខួរក្បាល។
-មាត់អូនឆ្ងាញ់ណាស់ដាវី
ថើបបណ្តើរដៃដដែលរបស់កុសលក៏មកស្ទាបម្តងទៀតនៅចន្លោះភ្លៅរបស់ដាវី។ តែលើកនេះ គេហ៊ានលូកចូលក្នុងសំពត់
ចំណែកដាវីយកដៃទប់ៗធ្វើមាយាតិចដាក់កុសល។ កុសលសំលឹងក្រោមដោយស្លឈាម គេសប្បាយចិត្តណាស់
សើចឡើងស្រស់៖
-សាច់អូនសរខ្ចីណាស់ដាវី
បងទ្រាំមិនបានទេ។
-ថ្នមៗរហែកខោអស់ហើយ
នាងនិយាយទៅកាន់កុសល
ព្រោះគេទាញ់ខោនាង ហើយវែកជាយយកដៃគេអង្អែលប្រដាប់របស់នាង
គេទាញខ្លាំងបន្តិចហើយបាននាងនិយាយបែប ប្រហែលចង់ពេក។កុសលនឹកគិត (អូយ! ព្រះអោយ
ខ្ញុំសំណាងណាស់ ពេលនេះខ្ញុំបានស្ទាបវាផ្ទាល់ហើយ ក្ដួយអើយក្តួយអូនដាវី អូយ! អូហូ
ក្ដួយអោយសមជោគទៅហើយ បញ្ជាក់ថាដាវីនាងឃ្លានចុយហើយ
កុំភ័យអីព្រលឹងបងបន្តិចទៀតបងនឹងចុយអូនដោយក្ដបងហើយដាវីកំពូលស្នេហ៍បង)
-ប្រដាប់សើមជោគហើយអូន
បងសុំមើលបន្ដិចមោណា។
គេខ្សឹបដាក់ត្រចៀកនាង
ហើយនាងក៏យកដៃទៅទប់ដៃគេដូចមិនចង់អោយគេ តែតាមពិតគ្រាន់តែជាមាយាកុំថាអោយគេស៊ីស្រួលៗពេកតែប៉ុណ្ណោះ
តែបន្តិចនាងក៏លែងទប់ ទុកអោយគេមើលល្អាងនាងតាមចិត្ត ហើយគេអង្អែលលើគ្រាប់ស្រៀវ នាងក៏ថ្ងូរតាមរយៈដៃទិព្វរបស់គេ
គេមិនបានរុកចូលទេ ប្រហែលកុសលចង់ ប្រើប្រដាប់គេវិញហើយមើលទៅ បានជាមិនចង់អោយដៃបានស្គាល់រន្ធនាងមុនដំបងធំរបស់គេ
តែមុននឹងប្រើវា គេសុំអោយនាងផ្សើមក្បាលរបស់វាបន្តិចសិន។
-បងចង់ណាស់អូន បងនេះអូនហើយណាដាវី។
នាងមិនមាត់ទេ
តែងក់ក្បាល ដាវីកំពុងច្របូកច្របល់អារម្មណ៏ មិនដឹងថានាគរាជរបស់គេប៉ុណ្ណាទៅណា បើរូបគេខ្ពស់ហើយដៃជើងធំៗ
កំពុងតែនឹកក្នុងចិត្តកុសលក៏យកដំបងគេមកក្បែរមាត់របស់នាងដូចដឹងចិត្តនាងណាស់ថា កំពុងគិតអី
ហើយនិយាយ៖
កុសល៖អូនផ្សើមក្បាលវាបន្តិចមកណា
បងស្រមៃថាអូនបៀមវារហូត អូនដឹងទេ។
ដាវីគិតឡើងអារម្មណ៏ភ្ញាក់ផ្អើល
(អូយ!ព្រះអើយ របស់ខ្មែររឺរបស់អាព្រិច ឡើងវែងមួយចំអាមតឹង ហើយខ្មៅព្រិច មុខវាអោយតាមាំងៗ
កំពុងតម្រង់មករកក្បែរមាត់នាងហើយ ។សង្សារមុនរបស់នាងប្រដាប់គេសរ ព្រោះគេចិន
ឡូវមកជួបកុសលខ្មៅស្រអែមចឹង ក្ដឡើងខ្មៅ។
-អឺ អត់ទេ….ខ្ជិលហា។និយាយរបៀបខ្លាចៗលាយអៀន។
-អូនខ្ពើមបងមែនទេ?ដោយសារបងជាកម្មករសំណង់?
ហើយខ្ពើមទាំងវាទៀត?
(ហេហេហេ
កុសលនិយាយធ្វើដូចអន់ចិត្ដ ធើរឹកធើពារណាស់អត់ឡូវហើយហេហេ)
ប្រហែលខ្លាចកំលោះយើងអន់ចិត្ដ
ហើយក៏ចង់សាក់ដែរក៏និយាយ៖
-មិនមែនទេ
តែអូនខ្លាច មើលវាឡើងខ្មៅ ដូចមិនដែរងូតទឹក។
ដាវីនិយាយទាំងសើចឌឺទៅកុសល
-គេងូតទឹកហើយៗ
សុំថើបបន្តិចក៏បានដែរណា ណាៗ!។
_អឺម……បាននៅប៉ុណ្ណឹង?
នាងយកបបូរឡើងក្រហមព្រឺងៗ
មកថើបបឺតដូចថើបមាត់កុសល តែគ្រាន់តែថើបនេះមិនមែនមាត់កុសលទេគឺក្បាលក្ដរបស់កុសលទៅវិញនោះអី។
-ហើយឆាប់ម្លេះ
កំពុងតែស្រួលផង អូយ តិចទៀតទៅណា។
-ហេហេក៏បាន (ដកមាត់ហើយនិយាយ)ប្រៃៗ
ហើយឡើងធំ ខ្ញុំខ្លាចហា?
មាត់បឺតចុះ
បឺតឡើង បៀមចុះ បៀមឡើង នៅលើក្ដខ្មៅរបស់កុសល។
-អូយ កុំខ្លាចអីណា
បងថ្នមអូនតើស បើបស់អូនទឹកឡើងច្រើនហើយណឹង។
-មិនទេ ស្អប់ហា
លឿនៗទៅ។
ដាវីនិយាយរហ័ស…..ចំណែកកុសលតប
-បងៗ ទ្រាំមិនបានទេ
ចង់ណាស់ៗដាក់ហើយណា។
កំលោះយើងនិយាយទៅកាន់ស្រីស្រស់
ទាំងដែរនាងបែបមុខចេញសើចដោយអៀនគេ ហើយអារម្មណ៏នាងត្រេកអរផង ភ័យផង ព្រោះបន្តិចទៀតនេះ
នឹងមានម្ជុលសាច់ធំចាក់ចូលនាងហើយ វាស្រួលព្រោះនាងធ្លាប់ស្គាល់ម្ជុលរួចមកហើយ
គ្រាន់តែម្ជុលមុនសរហើយតូច តែពេលនេះជួបម្ជុលធំវែងហើយខ្មៅ កាន់តែធ្វើអោយនាងចង់សាក
ចង់ដឹងថាតើវាមានរសជាតិយ៉ាងណាទៅ? តែនាងមិនមាត់អីទេ បានត្រឹមរង់ចាំគេចាក់ដោតរន្ធ។
កំលោះយើងកាន់នាគត្រដុសៗមាត់រន្ធឡើងសើមពេញក្បាលនាគ
ចំណែកឯដាវីវិញ ស្រៀវរេរចង្កេះចុះឡើងៗដោយភាពស្រៀវស្រើប។
-អាស ស៊ឹត………..(នាងថ្ងូរ)
កុសលបានបុកចូលយ៉ាងគំហកព្រោះគេឃ្លានពេកហើយ
ធ្វើអោយដាវីនាងហាមាត់ស៊ឹត….ព្រោះនាគរបស់គេចូលឡើងកប់ហើយណែនពេញរន្ធរបស់នាង
នាងរើខ្លួនមិនបានសោះ វាសែនណែនមែន។
-ដាវីអូន ស្រួលណាស់
បងបានស្គាល់ហើយ។(កុសលនឹកក្នុងចិត្ត អូយ ពេលនេះខ្ញុំបានចុយក្ដួយដាវីពិតហើយ
ខ្ញុំសំណងណាស់ ក្ដខ្ញុំសំណាងមែន អែងបានចុយក្ដួយដែរអអែងឃ្លានចង់ជាយូរមក
ហើយតើឆ្ងាញ់ទេ)
-ថ្នមៗបង
ខ្ទិចអស់ហើយបើធំម្លេះ។
កុសលសើចនឹកក្នុងចិត្ត(វាត្រូវតែចឹងហើយ
បើក្តខ្មៅបងធំហើយក្ដួយអូនណែតល្អ ចាំបងសាប់អោយបែក)គេក៏និយាយទៅនាង៖
-មិនអីទេអូន
វាមិនទាន់ស្គាល់គ្នាចឹងហើយ នៅពេលវាស្គាល់គ្នាហើយ ស្រួលហើយ។
-ដឹងស្អីទេ…ស៊ឹត ថ្នមៗ មើលបុកទៀតហើយ(ដាវីនឹកគិត អើយ ម៉េចក៏ណែនម្លេះ របស់អីធំម្លេះ
ស្រួលលាយឈឺតិចៗ តែប្លែកអារម្មណ៍ណាស់ ខានចឹងយូរហើយ)
នាងសុំគេ
ព្រោះគេបុកឡើងកប់ៗដល់គល់ ព្រោះប្រដាប់របស់កំលោះយើងវែងហើយធំ បុកម្តងៗដល់បាតល្អាង
ធ្វើអោយនាងចង់ឆ្អល់។ដកចេញ ដាក់ចូលៗ
បានមួយសន្ទុះទឹកក៏សើមជោគសរៗប្រលាក់នាគខ្មៅរបស់កំលោះយើង
តែមើលទៅដំណើរការរៀងរលូនវិញហើយ ព្រោះវាដូចជាស៊ុបនឹងគ្នាទៅហើយ។
-ស្រួលណាស់អូន
បងមិននឹកថាបងកំពុងតែធើអូនទេដាវី។
-ចុះបានហើយតើសឡូវ។
-តើអូនស្រួលទេដាវី?
-មិនដឹងទេ។
ថាហើយ
បែបមុខចេញពីមុខកំលោះយើងរហូត ព្រោះនាងនៅតែអៀន។
ធ្វើអោយកំលោះយើងកាន់តែបានចិត្តហើយបុកយកៗលើល្អាងដ៏ប៉ោងរបស់នាង
ហើយសមជាពេលនេះត្រូវដំបងធំបែបនេះផង ធ្វើអោយវាកាន់តែរីកមាត់ធំឡើងៗ គួរអោយព្រឺរោម វាខំហារមាត់ដើម្បីទទួលដំបងមួយដើមដ៏ធំនេះងាយស្រួលលូនចេញចូល
មើលទៅម្ចាស់ទាំងពីរនាក់នេះ ស្រួលខ្លាំងហើយ បានទាំងល្អាងនាគ នឹងនាគរឹងឆ្កឹល
នៅពេលលូនចូល ហើយដកវិញមានទឹកសរៗខាប់ប្រលាក់ដងខ្លួនដំបង
បញ្ជាក់ថាដាវីនាងស្រួលខ្លាំងណាស់ហើយមើលទៅ កុសលបុកខ្លាំងទៅៗ
សង្ស័យតែចង់ចេញហើយបានបុកញាប់បែបនេះ វាកាន់តែធ្វើអោយសម្លេងរបស់ដាវីកាន់តែដុតរោល។
-ស៊ឹតៗៗ អូយ អឺម។
កុសល៖បងចេញហើយៗៗ
-អឺស អាស ………..
ដាវីមិនតបតឡើយ
បានតែថ្ងូរហើយខាំបបូរមាត់ហាក់ខ្នាញ់នឹងទឹកដែរកំពុងតែបាញ់ ហើយរបស់ដែលកំពុងញាក់ខ្ទើតៗចូលរន្ធស្នេហ៍របស់នាង
នាងមិនបានប្រកែកទេ ព្រោះថ្ងៃនេះនាងដឹងថាគ្មានកូនឡើយ ទើបបណ្តោយអោយកុសលបាញ់ទឹកចូលរន្ធទៅ
ហើយទោះប្រកែកក៏មិនទាន់ដែរ ព្រោះកុសលគេចេញហើយ ឡើងហូរហៀប្រដាប់ស្នេហ៍របស់ដាវី។
កិច្ចការបានបញ្ចប់
កុសលនិយាយលួងដាវី និយាយទៅមកនិយាយមក កុសលក៏មានអារម្មណ៍
ហើយកុំសុំដាវីដាក់ម្ជុលសាច់គេចូលម្តងទៀត ឡើងបែកទឹកវ៉ល់រន្ធស្នេហ៍។
…………..
ពេលត្រលប់មកផ្ទះវិញ ដាវីអស់កំលាំងគេងលក់យ៉ាងស្កប់ស្គល់។ …………….. ព្រឹកមករៀន ម៉ោងសម្រាកឃើញថាដាវីខួរក្បាលនាងចេះតែនឹកថា តើនិស្ស័យរឺអី
ព្រោះតាំងពីបែកជាមួយសង្សារចាស់នាងពិសិដ្ឋមក
នាងមិនដែរអោយបុរសណាបានស្គាល់ខ្លួនប្រាណនាងបានឡើយ ចុះហេតុអី ចំពោះកុសល បុរសម្នាក់នេះវិញម៉េចក៏នាងអោយហ៊ានអោយដូចច្នេះ
តែមិនច្បាស់ថាស្រលាញ់គេនៅឡើយ រូបគេធ្វើការសំណង់ ស្លៀកពាក់មិនសមនឹងនាងទេ
ម៉េចក៏ចឹងអញ ចេះតែហ៊ានហើយថ្ងៃមុន គិតៗ នឹកសើច ហើយថាមិនហ៊ានទៅជួបគេទៀតទេ
ព្រោះនាងខ្លាចពេលលួងលោមរបស់គេ ខ្លាចមានគេឃើញ ខ្មាសគេស្លាប់ហើយ។ តែពេលខ្លះចង់ទៅនិយាយជាមួយគេលេង
តើអញស្រលាញ់គេមែន? ឆ្កួត!!! ដាវីនាងកំពុងតែគិតតែឯង ពីរឿងថ្ងៃមុន
ទាំងសើចដោយមិនដឹងខ្លួន។
